‘Hoe heet je?’ vraagt de jongen.
‘Geef me maar een naam, dan weet ik hoe ik heet,’ zegt het meisje.
De jongen kijkt naar het water.
En dan zegt hij het opeens. ‘Je heet Vera.’
‘Goed,’ zegt het meisje.

Jan en Vera vinden elkaar in een wereld waarin iets ergs is gebeurd. Ze weten niet precies wat, maar er is geen olie meer, geen stroom en nergens zijn ouders te bekennen. Een bijzonder verhaal over vertrouwen in de natuur en in elkaar: als je naar de overkant wilt, dan bouw je een vlot, de wind wijst de weg. Gaat het regenen, dan maak je een dak. Heb je honger, dan eet je de kersen die aan de bomen groeien. Maar de winter nadert…

Eerder schreef Wouter Klootwijk Anne, het paard en de rivier, dat werd bekroond met een Vlag & Wimpel van de Penseeljury, en Naar de overkant, dat werd bekroond met een Zilveren Griffel.

Over het werk van Wouter Klootwijk:

‘Mooi klein gehouden verhaal.’ – Pjotr van Lenteren

‘Een subtiele lofzang op het eenvoudige, gewone leven.’ – Trouw

Over De wind wijst de weg

‘Het vrolijkste en meest optimistische klimaatrampboek ooit.’ – de Volkskrant

'Dit boek is een juweeltje.' – Hebban