Ex-dakloos, en nu … is het vervolg op het boek ‘Wat ik nou toch heb meegemaakt! Verslag van een jaar dakloosheid' dat in 2017 verscheen en waarin Wim Eickholt beschreef hoe hij in 2015 dakloos werd, in de nachtopvang terechtkwam, afkickte van zijn drankverslaving, met behulp van de ondersteuning van velen weer opkrabbelde en uiteindelijk weer een eigen woning kreeg.
Eind goed, al goed zou je dan zeggen. Maar ondanks vele pogingen is het Wim nog steeds niet gelukt om een reguliere baan te krijgen. Velen zien hem nog steeds als die man die dakloos werd door zijn eigen schuld. Dat stigma draagt hij met zich mee en dat voorkomt – zoals hij dat zelf omschrijft – dat hij van de B-weg weer op de A-weg terechtkomt. In zijn boek beschrijft hij met vele voorbeelden hoe uitkeringsinstanties, bemiddelingsbureaus en werkgevers hem toch als ex-dakloze en ex-verslaafde blijven zien, waardoor hij niet de kans krijgt weer een regulier bestaan op te bouwen. Lia van Doorn, lector en directeur Kenniscentrum Sociale Innovatie van de Hogeschool Utrecht zegt het in haar bijdrage aan het boek als volgt: ‘Als we nalaten om te investeren in een intensieve en langdurige ondersteuning van ex-daklozen is de kans op terugval groot en blijven we mensen met kwetsbaarheden rondpompen in episodes van dakloosheid.’
Met een voorwoord door Maarten van Ooijen, Wethouder maatschappelijke ondersteuning gemeente Utrecht.
