In dit boek beschrijft Wilma ter Mull de visie op kanker die zij en haar man Maarten Bos, werkzaam als antroposofisch arts, in de loop van tientallen jaren hebben ontwikkeld. Wilma ter Mull maakt daarbij gebruik van een door haar ontwikkelde methode om de geboortehoroscoop van de betreffende persoon te analyseren. Haar man kwam erachter dat bij een kankerpatiënt de onbewuste wil autonoom is geworden en niet bewust ingezet kan worden. Vanaf het begin van hun samenwerking zag Ter Mull dat zijn visie overeenkomt met wat zij zelf tegenkwam in haar biografisch onderzoek. In dit boek deelt ze de ervaringen die ze samen met hem opdeed. Ze heeft dit boek geschreven omdat in een tijd dat de ziekte kanker alsmaar vaker voorkomt en de paniek daarover steeds maar groeit, een andere blikrichting belangrijk is. Met dit boek wil ze meer aandacht vragen voor de psychische gevolgen van de ziekte. Ten tijde van het schrijven van dit boek brak de coronapandemie uit. In een afsluitend hoofdstuk geeft zij haar visie op deze ziekte. Wellicht wordt haar oorspronkelijke verhaal over de ziekte kanker dan nog duidelijker. Ook sluit haar visie aan bij het boek Dementie, de ziekte van het verleden. Ze hoopt oprecht met dit boek mensen een andere zienswijze mee te kunnen geven voor de rest van hun leven: dat ze een groot geschenk hebben ontvangen, om een nieuw leven in een oud leven te leven, en dat ze daarvoor niet hebben hoeven sterven. En voor hen die wel aan de ziekte overlijden: dat er een nieuw leven wacht, waarop oude opgedane wijsheid op een nieuwe manier gebruikt mag worden; de ware transformatie van de wil. Wilma ter Mull schreef eerder: Een oude geschiedenis in een nieuwe tijd (2004), De verborgen waarheid achter drie Amerikaanse presidenten (2009), Dimensies achter het bewustzijn (2011), Leven in verbinding met Sophie (2012), Het collectief geheugen deel 1 Het verleden met zijn invloed in het heden (2014) en deel 2 De evolutie van het collectief onbewuste (2017) en Dementie, de ziekte van het verleden (2017).