Was hij een kloosterbroeder die toevallig schilderde? Of was hij een kunstschilder die toevallig in een klooster woonde? Dit is het verhaal van broeder Luc-Peter Crombé, die ondanks zijn gelofte van kuisheid het vrouwelijk schoon niet kon weerstaan. De lijflijke lust vond niet alleen zijn weg naar zijn schilderijen, maar ook in zijn leven. Lust leidde ertoe dat de broeder vader werd. En toch bleef hij kloosterling. Pas toen zijn kinderen in een tehuis belandden, verliet hij de kerkelijke gemeenschap, maar een echte vader zou hij nooit worden.
Luc-Peter Crombé is niet meer. Voor zijn zoon is er wel nog de ontzagwekkende nalatenschap van zijn vader de kunstenaar, maar ook de bitterheid tegenover de grote afwezige in zijn leven, de man die wegkeek toen zijn vrouw haar eigen kinderen mishandelde. Luc-Peter Crombé wijdde zijn leven liever aan de kunst. Altijd kwam het schilderen op de eerste plaats, en dat sloeg wonden bij zijn nabestaanden.
