Genk is anders. Het is geen klassieke stad. De voormalige mijnstad heeft geen ‘historisch’ centrum. Dit centrum, typisch ‘jaren 1960’, blijft een uitdaging, ondanks de recente stadsvernieuwingsoperaties. Maar Genk is vooral een lappendeken van voormalige mijndorpen, waartussen hier en daar nog wat andere wijken liggen. Genk is ook anders wanneer we naar de bevolkingssamenstelling kijken. Genk is al langer superdivers.
Genk is ook anders omdat de stad, in vergelijking met andere centrumsteden, meer jonge twintigers ziet wegtrekken. Het stadsbestuur vroeg zich af hoe dat komt. Waarom verlaten die jongvolwassenen Genk? De auteurs bekeken de cijfers en vroegen aan gezinnen waarom ze Genk inruilden voor een van de randgemeenten. Opvallend is dat weinig verhuizers zich afzetten ‘tegen’ de stad. Ze gaan op zoek naar de suburbane woondroom (vrijstaande woning met tuin), maar blijven afhankelijk van Genk. En omdat Genk zo goed bereikbaar is met de auto, mag het gerust iets verder zijn.
Pascal De Decker (socioloog en ruimtelijk planner) en Emma Volckaert (journalist en politicoloog) zijn beiden verbonden aan de onderzoeksgroep P.PUL (Planning for People, Urbanity and Landscape) van het Departement Architectuur van de KU Leuven.
Brecht Vandekerckhove, sociaaleconomisch geograaf en stedenbouwkundige, is bestuurder bij het ruimtelijk ontwerp- en onderzoeksbureau Atelier Romain.
Marie-France Lebbe, interieurarchitecte en stedenbouwkundige, was onderzoekster bij Atelier Romain en is momenteel zaakvoerster van het grafisch bureau Atelier Watt.
