Lord George Gordon Byron (1788-1824) geldt als de verpersoonlijking van de romantische mythe. In de zesendertig stormachtige jaren van zijn leven leek de wereld niet om haar eigen as maar om de levensas van Byron te draaien. Byron beschouwde zijn leven als een noodlot en had zich voorgenomen niet te willen deugen. Hij verteerde zijn leven. Een autopsierapport kort na zijn dood vermeldde dat hij het beenderengestel had van een tachtigjarige.
Byron schreef zoals hij leefde: rusteloos, in gedreven haast, achteloos geniaal. De brieven van Byron geven een schitterend beeld van zijn tijd. Uit deze ruime selectie uit de brieven en een vijftal onderbroken dagboeken krijgt de lezer de verrassende indruk dat Byrons proza gisteren geschreven is. Joop van Helmond heeft niet alleen door zijn keuze en vertaling, maar ook door zijn inleiding, nawoord, aantekeningen en beschrijvende bibliografie van deze uitgave een Byron par-lui-même gemaakt: strijdbaar, tegendraads, wanhopig, hyperactief op- velerlei gebied - kortom, de werkelijkheid achter de mythe.
*Byron was de dichter van een getourmenteerd tijdperk. De Franse revolutie had de hoogste verwachtingen gewekt en desillusies achtergelaten. De napoleontische oorlogen hadden ruimte gegeven voor grote heldendaden, ook voor veel zinloze hecatomben. Miljoenen mensen koesterden evenals Byron intense wrok tegen een zinloze, onrechtvaardige wereldorde. Voor hen was Byron een vulkaan waarvan de uitbarsting een aardbeving verhoedde. - André Maurois, Byron
*Zijn briefwisseling toont ons een levendige en indrukwekkende persoonlijkheid, die een
een behoorlijke dosis zelfkennis bezat. - T. A. Birrell
