In dit boek worden tien klassieke wijsheden over organisatieverandering aan de kaak gesteld. Wijsheden waar op het eerste gezicht niets tegen in te brengen valt: natuurlijk moet u draagvalk hebben, uiteraard is het belangrijk dat de top erachter staat. En er is niet s tegen een helder doel. Maar gek genoeg is dat juist wat er ‘mis’ is met deze wijsheden: als ze zo vanzelfsprekend zijn, waarom is het dan zo nodig om ze steeds weer te noemen? Wat is hun functie in het veranderingsproces?
Al die open deuren over organisatieverandering komen rechtstreeks voort uit het klassieke gedachtegoed over organiseren en managen. Het zijn opvattingen die de bureaucratie juist veroorzaken of versterken. En dus zijn het misvattingen als u toe wilt naar ene niet-klassieke, niet bureaucratische organisatie.
Het adagium ‘geen gedoe’ is de rode draad die al die onzinnige wijsheden bij elkaar houdt. Maar organisatieveranderingen geven gedoe. Altijd. Veel of weinig, boven- of ondergronds, heet of koud. De boodschap van dit boek: probeer ‘gedoe’ niet te vermijden, maar zorg juist dat het op tafel komt.
