Janusz Korczak (1878-1942) geldt als een van de grootste pedagogen van de twintigste eeuw. Deze bundel bevat 25 pedagogische opstellen van hem, gepubliceerd tussen 1898-1938. Ze laten zien dat hij een bijzondere opvoeder en pedagoog was. Ook voor onze eigentijdse opvoedingstheorie en-praktijk is hij onmisbaar, alleen al omdat we van hem kunnen leren dat we 'het gevoel van een kind kunnen geselen, zoals men vroeger het lichaam geselde'.
De bundel wordt ingeleid door René Görtzen met een opstel over Korczaks nadruk op de observatie, het belang van de kinderrechtbank, zijn vertrouwen in en respect voor kinderen en de bijna onpedagogische manier waarop hij met kinderen omging.
In de epiloog wordt het werk van Korczak vergeleken met dat van Maria Montessori. Hieraan verbindt Görtzen de conclusie dat beide grote pedagogen met name anders dachten over de natuur van het kind, zijn vrijheid en de betekenis van zijn toekomst.
