Weerzien De vierjarige Guus neemt de lezer mee naar de jaren dertig in de Dapperbuurt. De kleuter ziet een beertje sneuvelen in de kachel en de lezer ervaart de pijn van een scheiding. De armoede van de crisisjaren, de oorlog, de joodse families met hun koffers, op weg naar het Muiderpoortstation. De naoorlogse jazz, wederopbouw en de opkomst van media als televisie. Klein geschreven, zonder overbodige franje. Korte ver¬halen die je niet kunt lezen zonder de link te zien met hedendaagse crises, veranderende media, hang naar populisme, ijdelheid, menselijke zwakheden en onver¬moede kracht. Van Waveren houdt ons een spiegel voor, vol kleine, komische, tijdloze en tijdsgebonden beelden. Guus van Waveren (Amsterdam, 9 mei 1933) is naast televisieregisseur en scenarioschrijver ook kind uit de Dapperstraat. Geboren in het 'fluwelen endje', het blok zonder marktkramen naast de brandweerkazerne, beleefde Guus de ar¬moede tijdens de vooroorlogse crisisjaren, de oorlog en de vroege jaren vijftig met de opkomst van de Jazz. Na zijn dienstijd als telegrafist bij de Marine, werd hij toegelaten tot het avondonderwijs aan de Kunstnij¬verheidsschool, de huidige Gerrit Rietveld Academie in Amsterdam en vond hij werk als reclametekenaar. In juni 1962 kwam Van Waveren als cameraman in dienst bij de NTS. Even keerde hij terug naar de re¬clame, om de eerste reclametelevisie te maken. Van Waveren merkte al gauw dat de reclamewereld hem niet meer lag. Als regisseur keerde hij terug naar de NTS en maakte tot zijn pensioen in 1994 - en nog jaren daarna - honderden producties voor de NOS.