Speculatief wijsgerige literaire non-fictie, waarin Homo Sapiens is opgevolgd door een nieuwe versie, op een lijdende planeet: Gaia. Er zijn zachtmoedigen, onverschilligen, rauwdouwers, psychopaten en scheppers onder de mensen. Allemaal op geheel eigen wijze doende met het vormgeven van hun wereld (these). Alles in de kosmos is uiteindelijk in evenwicht, wordt gezegd (antithese). In dat geval moet er tegenover de overal zichtbare uitingen van geweld, lelijkheid, uitbuiting en vernietiging, evenveel liefdevolle zorg, schoonheid, samen delen en creatie bestaan (synthese). Twee tegenpolen. Twee richtingen van de evolutie, zou men kunnen beweren. Deze opvatting wordt uitgewerkt in de toekomstverkenning die u nu in handen heeft. Speculatief extrapolerend, zoals het futurologie betaamt. Een tikkeltje wijsgerig, want een spiegel behoort tot introspectie te leiden. De raamvertelling is een SF-achtige plot. Twee reizigers zijn elkaars leermeester. De één is een kluizenaar met een slecht humeur die zijn gesprekspartner rondleidt over de Aarde. De ander is een Reiziger uit de Ruimte, op zoek naar de bron van muziekuitzendingen die hij ver weg in de Melkweg heeft opgevangen... en begrepen. De twee zijn tot elkaar veroordeeld en worden uiteindelijk vrienden. De wereld die de kluizenaar en zijn metgezel bereizen, is een projectie op basis van huidige trends - zoals die door de auteur gezien worden. De mensachtige wezens op die wereld zijn beduidend anders dan nu. In overeenstemming met de voorspellingen van Rudolf Steiner heeft er een fysieke scheiding plaatsgevonden tussen de twee hiervoor aangeduide evolutielijnen. De door materie bevangen lijn van Homo Sapiens is op de beschreven wereld niet meer aanwezig.