Een verpletterend, ontroerend en pijnlijk eerlijk relaas van Holland’s Got Talent-jurylid Dan Karaty over zijn leven voor, tijdens en na zijn opname in een verslavingskliniek

Choreograaf Dan Karaty heeft het helemaal voor elkaar: hij reist de hele wereld over en heeft geen gebrek aan feestjes, aandacht en geld. Hij komt in Nederland terecht als jurylid van So You Think You Can Dance en Holland’s Got Talent en het publiek valt als een blok voor de goedlachse Amerikaan. Maar achter zijn glimlach verbergt Dan een groot geheim. Hij is alcoholist.

Hoe succesvoller hij wordt, hoe meer hij gaat drinken. En zolang hij kan werken en zijn afspraken nakomt is er toch geen probleem? Maar met dat succes komen ook alsmaar meer sociale verplichtingen. Hij wordt afhankelijk van de drank en het kost hem steeds meer energie om de schone schijn op te houden.

Dan breekt de coronapandemie uit en komt hij thuis te zitten. Hij kan zich niet langer in zijn hotelkamer terugtrekken om een paar flessen wijn leeg te drinken. Maar hij kan ook niet stoppen. Voor het eerst geeft hij toe dat hij hulp nodig heeft en al snel zijn hij en zijn vrouw het erover eens dat hij moet worden opgenomen in een verslavingskliniek. Hij gaat er naartoe, niet wetend of hij bij thuiskomst nog welkom is.

In de pers

‘Lieve Dan, ik ben ontzettend trots op jou, op je wil, je doorzettingsvermogen, je durf en je liefde voor je gezin, en nu ook voor jezelf. En… I’m so glad you are back.’ Chantal Janzen op Instagram