Aan het gelukkige, vredige en onbezorgde wereldje van een zesjarige jongen in Amsterdam kwam op 10 mei 1940 door de Duitse inval in ons land een abrupt en definitief einde. Er begon een oorlog waardoor zijn leven ingrijpend zou veranderen.
Wat doet zo’n oorlog met je? In hoeverre blijf je nog kind in die omstandigheden? Hoe reageer je op wat er om je heen gebeurt en wat zijn de gevolgen voor je verdere leven?
Carel Verhoef (1933) beschrijft met grote opmerkzaamheid en op sobere wijze hoe het was om de oorlog en met name de evacuatie na de Slag om Arnhem mee te maken. Zijn verhaal is geen dagboek van wat hij in Amsterdam, Arnhem en elders heeft beleefd, maar een indringende weergave van zijn persoonlijke herinneringen, ingepast in de historische context en vergezeld van de reflecties van een 88-jarige.
In plaats van onbezorgde jeugdjaren met schoolreisjes en leuke feestjes te beleven, werden hij en zijn leeftijdgenoten al heel jong geconfronteerd met zaken die deel uitmaakten van een systeem van geweld en vernietiging.
