Kinderboek van de Maand - Mei 2024

De bloementuin is een kleurrijk boek over een belangrijk onderwerp

Prentenboeken zijn niet alleen heel mooi, maar ze lenen zich uitstekend om moeilijke onderwerpen te bespreken. Vooral op het gebied van emoties en gevoelens is dit een zeer goed medium. Want sommige onderwerpen zijn makkelijker uit te leggen als er een plaatje bij staat. En vaak is een voorbeeld handig als een kind niet zo goed weet wat er speelt.

In De bloementuin van Yuna gaat het om mooie en lelijke gedachtes. Yuna heeft een prachtige bloementuin met allemaal kleurrijke en bijzondere bloemen. Voor elke leuke of mooie gedachte komt er een bloem bij. En hoe blijer Yuna is, hoe mooier de tuin wordt. Maar als kinderen op school vervelende dingen over haar zeggen, gaat ze aan zichzelf twijfelen. Ze voelt zich niet meer zo mooi. En als haar vrienden een keer geen tijd hebben om te spelen, komt dat natuurlijk omdat ze haar stom vinden.

In haar tuin groeit ineens een zwarte bloem en hoe meer ze luistert naar haar lelijke gedachtes, hoe zwarter de bloementuin wordt. Want lelijke gedachtes hebben de hinderlijke gewoonte om de mooie te overschaduwen en uiteindelijk te doen vergeten. Maar moeder leert haar, dat ze alleen de mooie bloemen water moet geven. Dan zullen de zwarte bloemen niet helemaal verdwijnen, maar wel heel klein.

De bloementuin is een kleurrijk boek over een belangrijk onderwerp. Het laat niet alleen zien wat het effect is van pesten en luisteren naar de aannames in je hoofd, maar het leer kinderen om niet te snel conclusies te trekken en vooral te luisteren naar de mooie gedachtes. Natuurlijk staat er altijd wel ergens een zwarte bloem, maar als je leert om die zoveel mogelijk te negeren, dan zul je je altijd mooi en gewild voelen. Een waardevolle les die niet vroeg genoeg geleerd kan worden.

Een ideaal boek voor de aankomende zomer

Al heel wat jaren verschijnen er allerlei kinderboeken, die eigenlijk veredelde stripboeken zijn. Niets mis mee en zeer vermakelijk om de vrije tijd mee door te brengen, maar de meeste ouders en leraren zien toch graag wat meer leeswerk. Gelukkig zijn er ook boeken die voor een middenweg gaan. Leesboeken met veel plaatjes en visuele grapjes, maar die toch grotendeels uit tekst bestaan. Zoals bijvoorbeeld Stink tegen Danny.

Cadeaus krijgen is meestal leuk. Soms zijn het hele leuke en soms hele stomme cadeautjes. Zoals bijvoorbeeld een elfendeurtje. Als je die aan de muur plakt en de speciale spreuk zegt, dan kan er wellicht een elfje uit komen. Dan hoop ik wel voor je, dat het niet Stink is.

Stink is een elf met kapotte vleugels en bijna geen magische krachten, maar wel enorm irritant. Danny wil niets liever dan dat Stink weer ophoepelt, maar deze gaat pas weg als ze nieuwe vleugels heeft. En daarvoor moet Stink eerst een goede daad doen. Klinkt simpel, maar dat blijkt juist heel erg moeilijk. Want Stink heeft nergens zin in, behalve Danny pesten.

Danny doet er alles aan om Stink te helpen, maar dan loopt het mis. En vervolgens loopt het nog misser. En uiteindelijk loopt alles volledig uit de hand. Zal het Danny lukken om Stink te helpen? En hoepelt Stink dan eindelijk op? Dat zul je zelf moeten ontdekken.

Stink tegen Danny is enorm grappig. Stink is zo vervelend, dat je er wanhopig van wordt. Maar wanneer er een trol en een gnoom bijkomen, en het eindigt in een enorme puinhoop, wordt het ronduit hilarisch. Dit is een lekker boek met veel actie, dat heerlijk wegleest. Een ideaal boek voor de aankomende zomer.

Atta leest heerlijk weg

Om maar meteen met de deur in huis te vallen: het zou me niet verbazen, als volwassen lezers één en ander aan te merken hebben op dit boek. Zoals bijvoorbeeld het kinderlijke taaltje van de Neanders of de keuze van de schrijfster om een waarheidsgetrouwe beschrijving van de prehistorie deels achterwege te laten. Atta is gewoon een lekker verhaal tegen de achtergrond van het Stenen Tijdperk. En daar zal menig jeugdige lezer zich juist goed in kunnen vinden.

Atta is een dapper meisje, dat weigert om zich aan te passen aan de regels. Zij gaat liever jagen met de mannen, dan noten en vruchten plukken met de vrouwen. Maar daar zit niemand op te wachten. Wanneer ze toch stiekem achter de jagers aansluipt, komt ze bij een confrontatie met mammoeten in de problemen. Ze raakt de weg en haar stam kwijt en heeft geen idee hoe ze terug moet keren. Tot overmaat van ramp moet ze de nacht doorbrengen in de wildernis, waar allerlei gevaarlijke roofdieren rondlopen.

Wanneer ze, deels door kunde en deels door geluk, een leeuw weet te doden en daarbij haar voet flink bezeert, wordt ze gevonden door Noz. Hij is een Neander, een volk dat anders qua uiterlijk en gewoontes is dan de Mengels, het volk waartoe Atta behoort. Hij neemt haar mee naar zijn stam, waar zij vriendelijk wordt ontvangen. Wellicht iets te vriendelijk. Want het lijkt erop, dat ze weinig moeite willen doen om haar terug te brengen naar haar familie. Atta mist haar stam enorm, maar zal ze ooit terugkeren?

Atta leest heerlijk weg. Het verhaal is niet lang, maar daardoor uitstekend voor lezers die wat vlotter door een boek heen willen. Er staan ook prachtige illustraties in van Linde Faas, die je helpen om de sfeer van de wijde natuur te proeven. Vanuit een volwassen standpunt denk ik dat de schrijfster nog best wat te leren heeft, maar door kinderogen gezien is dit een zeer vermakelijk debuut.

Waarom zou je dit boek moeten lezen? Gewoon, omdat het één van de beste boeken van dit jaar is.

Binnen de volwassen literatuur bestaat er de zogenaamde briefroman-genre. Door middel van brieven over en weer wordt het verhaal verteld. Oever is eigenlijk een variant daarop. Maar de brieven zijn alleen afkomstig van Jip, die ze schrijft aan de nieuwe jongen uit haar klas. Het zijn ook geen brieven die bedoeld zijn om verstuurd te worden, maar eerder dagboeknotities waarin Jip haar gevoelens kwijt kan.

De titel heeft me lange tijd bezig gehouden, want Oever, het ex-vriendje van Jip, komt juist bijna niet voor in dit boek. Waarom een verhaal noemen naar de grote afwezige? Waarschijnlijk omdat het juist enorm aansluit op het thema van dit boek. Want Jip wil niets liever dan onzichtbaar zijn voor de wereld. En omdat Oever de aanleiding is waarom Jip niet gezien wil worden. Want sinds de breuk met Oever worstelt Jip enorm met haar identiteit en hoe anderen naar haar kijken.

Belangrijke thema’s in dit verhaal zijn bewustwording en acceptatie. Ongetwijfeld zullen mensen dit snel bestempelen als coming of age, maar daar zou je dit boek tekort mee doen. Hoewel de hoofdpersoon een tiener is, had die net zo goed volwassen kunnen zijn. Oever is dan ook een YA-boek dat tegelijk volwassen als jeugdig van toon is

Zeker in het begin moet je dit boek een beetje over je heen laten komen. Lange tijd vroeg ik me af waar het verhaal naartoe ging, maar aan het einde wordt alles helemaal duidelijk. Het is geschreven in korte hoofdstukken, waardoor het heerlijk eenvoudig leest. En waarom zou je dit boek moeten lezen? Gewoon, omdat het één van de beste boeken van dit jaar is.