Over ‘Duizend en ik’
Als ik voor mijn raam uitkijk over de spierwitte torens van Surdus, denk ik altijd aan vluchten. Voor Acht is elke dag hetzelfde. Elke dag leeft ze volgens een strenge leer die haar klaarstoomt voor een zinvol bestaan overzee. Elke dag gaat ze op in een massa van duizenden andere meisjes die precies op haar lijken. Maar Acht voelt zich anders. Ze voelt zich iemand en dat is een probleem. Want iemand zijn is verboden, en kan haar in groot gevaar brengen. Dan ziet ze haar tussen de anderen en is er voor Acht geen weg meer terug. Ze zal moeten ontsnappen. Samen met haar.
Yorick Goldewijk won in 2022 de Gouden Griffel voor zijn boek ‘Films die nergens draaien’.
Datum: woensdag 11 oktober | Tijd: 16.30 - 17.30 uur | Toegang gratis
Wil je bij deze signeersessie aanwezig zijn, meld je dan aan via [email protected]
Yorick Goldewijk wilde vroeger al schrijver worden, en tekenaar en muzikant. Tekenen is er in de loop der jaren een beetje bij ingeschoten, maar muzikant worden is wel gelukt. Hij schrijf muziek voor van alles: van films tot games. Yorick kan urenlang aan mijn piano zitten pingelen of aan knoppen draaien in mijn geluidenlaboratorium en kom dan op plekken die hij zelf niet eens onder woorden kan brengen.
Tussentijds is Yorick altijd blijven schrijven en in 2019 verscheen zijn eerste boek: ‘Billy Extra Plankgas’. Dat was precies het soort boek dat hij als negenjarige zelf in een paar dagen zou hebben verslonden. Al snel verscheen een tweede deel, en daarna het prentenboek ‘Hier zijn draken’, dat hij samen met zijn vrouw Yvonne Lacet maakte, en dat inmiddels is vertaald naar het Koreaans, Italiaans en Spaans.
‘Films die nergens draaien’ is zijn vierde boek. Het stond in 2022 op de shortlist voor de Boon Literatuurprijs, belandde op de tweede plek in de Grote Vriendelijke 100 en won in dat jaar de Gouden Griffel. Het wordt inmiddels vertaald in 7 talen. In de tussentijd was Yorick heel druk met zijn vijfde boek ‘Duizend & ik’, waar hij heel lang aan werkte, al voor ‘Films die nergens draaien’, zelfs al voor ‘Billy Extra Plankgas’.
Eigenlijk schrijf Yorick nooit bewust voor een bepaalde doelgroep of leeftijd. Hij schrijft gewoon het verhaal dat hij graag wil vertellen. En dat doet Yorick op de manier die past bij hem en het verhaal. Tot nu toe zijn daar steeds totaal verschillende boeken uit ontstaan en dat is wat hij juist leuk vind: om elke keer weer nieuw gebied te ontdekken, en nog niet goed te weten waar mijn verhaal me naartoe zal leiden.